Ik heb al vaker over ademhalingsoefeningen geschreven, en hun nut in paardentraining. Ik haal er zelf echt zo ontzettend veel uit, en daarom wilde ik jullie nu een paar wat meer praktische tips meegeven voor als jij ook meer je ademhaling wil gaan gebruiken om je paard en je training te helpen!

Net zo’n goede leider worden voor je paard in het zadel als op de grond, veel mensen vinden dit echt heel erg moeilijk!

Zoals ik in mijn vorige blog al even aangaf, is er een heel interessant topic waar ik de laatste tijd zelf veel mee bezig ben en wat ik ook graag met jullie wil delen: voordat een paard een ‘happy athlete’ kan zijn; happy kan zijn in zijn werk met ons dus, moet hij eerst simpelweg ‘happy’ zijn.

Zoals ik in mijn vorige blog (‘It’s the journey that counts’) al even aanhaalde, is het niet het doel wat telt, maar de weg daarnaartoe. Jezelf blindstaren op het doel wat je misschien voor ogen hebt met je (nieuwe) paard opent de deur naar negatieve druk, stress, teleurstelling en perfectionisme.

Het is niet het doel wat telt, maar de weg ernaartoe. Misschien wil je wel heel graag Grand Prix starten met je paard, of samen een meerdaagse trektocht rijden; maar jezelf blindstaren op dat einddoel wat je jezelf had voorgesteld is nooit een goed idee. Het opent de deur naar negatieve druk, stress, angst en teleurstelling (meer hierover en over perfectionisme in een volgend blog).

Voor veel horsemen en trainers is dit absoluut nummer 1. Ze werken hun hele carrière – en misschien wel leven? –om door de ogen van het paard te kunnen kijken om het paard te kunnen geven wat die nodig heeft. Om die reden is het dus ook een onderwerp wat mij dicht aan het hart licht. Maar wat betekend het nu eigenlijk om het paard op de eerste plek te zetten?

Wauw... In september ben ik een week op Omey Island in Connemara geweest om te werken met untouched Connemara pony’s en om te avonturieren. Dit Island Adventure werd geleid door Emma Massingale. In 2015 heeft zij twee untouched Connemara’s beleerd op een ander onbewoond eiland voor de kust van Connemara (een eindje vandaan bij het eiland waar wij zaten). Ze heeft hierbij een maand op dat eiland gesurvivald en haar eigen eten gezocht en gevangen, terwijl ze ondertussen met de hulp van haar vier eigen teampony’s de twee untouched Connermara’s beleerd heeft, zonder halsters, touwen of omheiningen. Alleen met de natuurlijke grenzen van het eiland en haar eigen pony’s als hulp.