In dit blog heb ik het al meer over comfortzones gehad. Dit jaar had ik mijzelf ook tot doel gesteld om uit mijn persoonlijke comfortzone te stappen.

Eén van de manieren was dat ik 10 dagen sportvasten heb gedaan. Daarbij bouw je in 3 dagen je eten af, dan had ik in mijn geval 4 vastendagen, en daarna heb je ook weer 3 opbouwdagen waar je je eten weer opbouwt. Hierbij sport je iedere dag, ik heb gekozen om ieder dag hard te lopen. Vooral de mindset rondom eten en vasten interesseerde me, en ik vroeg me af of ik het zou kunnen. Ik had al wel eens vaker 24 uur gevast, maar 4 dagen alleen sap is toch wel even iets anders.

Het was echt een super mooie ervaring, en je gaat zeker anders denken over eten, fitheid en lichaamsbeeld. Ik ben me vooral gaan beseffen na deze 10 dagen sportvasten dat het niet gaat om hoe “fit” je eruit ziet, maar hoe fit je je voelt.

Ik ben het afgelopen jaar best actief geweest binnen het ‘Ruiterfitheid’ wereldje, en ik kwam er tijdens het sportvasten achter dat ik stiekem toch wel een beetje met lichaamsbeeld bezig was. Meer dan ik eigenlijk dacht. Als ik mezelf wilde profileren als ‘ruiterfit’, dan moest ik er immers wel zo uitzien toch? Dat wilde ik ook uit kunnen dragen. En je hoeft maar op social media te kijken om overspoeld te worden met hoe dat eruit ‘zou moeten zien’.

Maar het gaat dus niet om hoe “fit” je eruit ziet, maar hoe fit je je voelt!

Zoals je misschien in een eerder blog gelezen hebt doe ik ook veel grappling en krav maga. En nu is er binnen de vecht/verdedigingssport (en ook in heel veel andere sporten trouwens) zoiets als een ‘ideaal’ gewicht om te presteren. Te zwaar, en dat is natuurlijk niet prettig voor de atleet. Maar te licht is precies hetzelfde. In beide gevallen mist de atleet de energie om voldoende focus, scherpe reacties, coördinatie en aanpassingsvermogen te hebben voor de beste prestaties.

Binnen de paardensport is dit natuurlijk net zo, hé? Zelfs in het dagelijkse werk met paarden, zelfs als je geen wedstrijden rijdt. Je werkt met een groot, snel dier van 500 kilo die ook zijn eigen energie heeft. Het is dus – JUIST voor ruiterfitheid – heel belangrijk dat jij jezelf fit vóelt; dat je voldoende energie hebt om je goed te kunnen focussen, snel en adequaat te kunnen reageren, goede coördinatie en goed met je paard mee te kunnen bewegen. En dat heeft heel weinig te maken met je kledingmaat of een bikinifoto.

In een Britse podcast hoorde ik het laatst heel mooi omschreven. Deze podcast raakte echt een snaar en ik geloof echt oprecht in wat daar gezegd werd. Fit zijn om te rijden is belangrijk, omdat er kracht nodig is om goed met je paard mee te kunnen bewegen ten alle tijden. Dat gaat niet als je slap bent, grof gezegd. Kracht heeft niets te maken met je paard ‘overpoweren’ of forceren: om je paard écht goed aan te kunnen voelen en écht zacht te kunnen zijn heb je juist die fitheid nodig, in je rompstabiliteit, je coördinatie, je zelfhouding en ga zo maar door, zodat je je paard niet in de weg zit. Daar sloeg ik wel even op aan, want ik had soms best het idee dat ik mijn ‘kracht’ er snel in kon gooien en de zachtheid en feel mistte (sidenote: en dus ging ik hier ook mee aan de slag – lees in mijn volgende blog hoe ik dat deed en hoe dat ging!😊). Deze podcast was dus weer even een mooie bevestiging dat het dus juist wel goed is aan je eigen fitheid te werken!

Hetzelfde geld ook als je een keer een ongelukkige valpartij hebt of er iets anders gebeurd: hoe fitter jij bent, hoe kleiner de kans op blessures. Je kan beter reageren op de situatie en je lichaam heeft meer veerkracht om te dealen met een val of ongelukje, en bijvoorbeeld dingen zoals voldoende water drinken hebben een bewezen invloed op het verkleinen van letsel zoals hersenschuddingen. Ook daarom is fit zijn dus heel erg belangrijk!

En dat was dus wat ik geleerd heb van 1 van mijn comfortzone uitdagingen die ik mijzelf dit jaar gesteld had. Welke andere uitdagingen dat nog meer waren? Dat lees je in het volgende deel (dus #staytuned😊)!!

Hoe werk jij aan jouw eigen ruiterfitheid?

Deel 2

Do something every day that scares you

- Eleanor Roosevelt

In deel 1 over comfortzones vertelde ik dat ik heel erg bewust bezig ben met het opzoeken van mijn eigen comfortzones om mijn mindset te trainen. In deze blog zal ik wat meer delen over de verschillende manieren waarop ik dit jaar deze uitdagingen voor mezelf opgezocht heb!

Je bent nooit uitgeleerd

De belangrijkste op dit moment is wel dat ik zelf wil blijven leren en groeien. Je bent nooit uitgeleerd. In het stuk grondwerk/stresshantering/gedragstraining vanaf de grond heb ik een geweldige groep collega’s van de Vereniging Trainers Paard & Gedrag waar we veel samen trainen om onze vaardigheden te oefenen en trainen we ook met externe trainers zoals recent 2 dagen met Karel Bauer van HorseSense. Wat echt zó waardevol is. Het is een kenmerk van alle goede professionals en topsporters dat die zelf ook altijd blijven lessen en zichzelf altijd willen blijven ontwikkelen.

Maar ook in het rijden ben ik weer gaan lessen. Ik rijd vooral jonge paarden en paarden met een uitdaging in het rijden, en dat betekend dat je snel op een bepaalde manier gaat rijden. Er is niet altijd evenveel tijd voor verfijning en echt voelen. Terwijl juist dat voelen echt zó belangrijk is. Ik heb het mezelf dus gegund om weer te gaan lessen in het rijden. Ik heb ook weer een aantal flexchair trainingen gehad om weer eens te voelen wat ik nou doe in mijn eigen lichaam, omdat het juist met jonge paarden zo belangrijk is jezelf ervan bewust te zijn wat jouw eigen lichaam doet en wat voor effect dat heeft op het jonge paard.

Ik ben bij een lieve kennis gaan lessen op haar dressuurpaarden (tot Lichte Tour niveau) om te oefenen met lichtheid en verfijning. Omdat ik best veel sport, wilde ik vooral niet het gevoel hebben dat ik mijn kracht te gebruiken om het paard te ‘overpoweren’ of te pushen, maar juist écht goed los te kunnen laten in mijn eigen lichaam en echt te voelen en licht te zijn (en als westernruiter is dressuur sowieso al een klein beetje uit de comfortzone haha😊). Zo waardevol, en heel dankbaar hiervoor.

Tenslotte ben ik ook gaan springen. Hierin focussen we in de lessen op aanpassingsvermogen: supersnel kunnen reageren en aanpassen in je eigen lichaam tussen en over de hindernissen. Je kan je voorstellen hoe waardevol dat snel kunnen reageren en aanpassen is in het rijden van jonge paarden en paarden met uitdagingen in het rijden! Als westernruiter had ik zo goed als nul springervaring, dus ook hier weer even uit mijn comfortzone, maar ik ben helemaal verkocht. Het springen is zo geweldig voor het leren van snelle reflexen en leren omgaan met hogere energie in het paard, met het paard mee kunnen blijven bewegen en in balans te blijven zitten. En het is ook nog eens hartstikke gaaf!!

Growth mindset

Ook wat meer buiten de paarden blijf ik bezig met het verleggen en opzoeken van mijn eigen comfortzones. In mijn vorige blog vertelde ik al iets over het sportvasten. Maar ik heb soms ook een probleempje met diep water en onder water onder dingen door duiken, bijvoorbeeld tijdens obstacle runs. Maar breathwork vind ik super gaaf, dus ik heb de twee gecombineerd en heb me opgegeven voor een freedive cursus om daarmee aan de slag te gaan.

Ook alleen reizen in het buitenland is zeker echt wel buiten wat ik mijn comfortzone zou noemen, dus heb ik me ook als doel gesteld om bijvoorbeeld op een herd drive te gaan in IJsland (een herd drive is iets wat al heel lang op mijn verlanglijstje staat) en de springlessen die ik recent begonnen ben nog een stapje verder uit te bouwen en te combineren met het alleen reizen in het buitenland door op een cross-country trainingsweek te gaan in Ierland.

Dat zijn een paar manieren waarop ik mijn eigen uitdagingen aanga en steeds mijn comfortzone opzoek en verleg. Wat zou voor jou een eerste stap uit je comfortzone zijn? Laat het me hieronder weer weten!

Wil jij ook een keer aan de slag met jouw comfortzones met je paard, en wil je hier graag wat meer persoonlijke begeleiding bij? Stuur me een berichtje!

Deel 3

Comfortabel worden met oncomfortabel zijn

Je hoort altijd dat om je paard iets te leren of om hem dapperder te maken, je zijn comfortzone moet vergroten.

Ja, het is waar dat als je je paard altijd maar binnen zijn comfortzone houdt, die comfortzone steeds kleiner en kleiner wordt. Zijn wereldje zal steeds een beetje krimpen.

Dus ja, het is zeker goed om soms de comfortzone van je paard een beetje op te rekken.

Maar hoe doe je dat dan? Te grote stappen en je paard zal in de paniekzone terecht komen. Zijn sympathische zenuwstelsel (vecht-, vlucht- of bevries reactie) wordt geactiveerd en hij zal dit niet opslaan als een positieve ervaring. In de plaats daarvan zal hij juist onwillekeurig meer spanning gaan opbouwen rondom dit soort situaties. Simpelweg je paard ‘in het diepe gooien’ helpt dus niet!

Hele kleine stapjes, baby steps, zijn dus heel erg belangrijk. Door te bouwen op heel veel kleine succesjes kun je de negatieve ervaring beginnen uit te wissen en het vertrouwen van je paard weer op gaan bouwen.

Ik wil nu graag een oefening doen met jullie. Vervang het woord ‘paard’ hierboven eens door ‘jezelf’.

Je hoort altijd dat om te groeien je uit je comfortzone moet stappen.

Ja, het is waar dat als je altijd maar binnen je comfortzone blijft, die comfortzone steeds kleiner en kleiner wordt. Je wereld zal steeds een beetje krimpen.

Dus ja, het is zeker goed om soms je comfortzone een beetje op te rekken.

Maar hoe doe je dat dan? Te grote stappen en je zal in de paniekzone terecht komen. Je sympathische zenuwstelsel (vecht-, vlucht-, of bevries reactie) wordt geactiveerd en je zal dit niet opslaan als een positieve ervaring. In de plaats daarvan zal je juist onwillekeurig meer spanning gaan opbouwen rondom dit soort situaties. Simpelweg ‘in het diepe springen’ helpt dus niet altijd!

Hele kleine stapjes, baby steps, zijn dus heel erg belangrijk. Een huis bouwen doe je ook steen voor steen, voor je zelfvertrouwen geldt precies hetzelfde.

Een vergelijking die hier heel goed bij past is wat wel eens de ‘elastiekjes-theorie’ genoemd wordt. Je wil door kleine stapjes je comfortzone een beetje op gaan rekken, net als een elastiekje. Maar niet teveel, want dan breekt het elastiekje! Of denk aan een ballon, je kan hem best wat oprekken, maar teveel en de ballon zal knappen.

De elastiekjes theorie

Allemaal heel mooi gezegd, maar hoe kan je dan die ontspanning vinden op het moment dat je dan een stapje buiten je comfortzone doet? Heel goede vraag! Hieronder geef ik je 3 kleine tips voor wanneer je je eigen comfort zone en die van je paard wil oprekken. Probeer deze eens de volgende keer als je een stapje buiten de comfort zone van je paard wil zetten, want je kan er je paard heel erg mee helpen op het moment dat je ze buiten hun comfort zone goed wil begeleiden!!

1: Breath is king (óf Queen!)

Zorg dat je ten alle tijden, maakt niet uit wát je doet, bij je ademhaling kan blijven. Pas als je de hele tijd ontspannen kan blijven ademhalen naar je buik, kan je je hersens vertellen dat deze ervaring OK is en zal je deze dus ook zo opslaan. In mijn Inspiratieboek Het ABC van de Horseman’s Mindset geef ik je een aantal gerichte ademhalingsoefeningen die je hier kan gebruiken. Let op, doe dit natuurlijk alleen onder deskundige begeleiding.

Door jouw ademhaling goed te gaan leren reguleren kun je jouw paard helpen zijn mentale staat ook te reguleren. Paarden lezen namelijk constant onze ademhaling, hartslag en spierspanning, dus hoe meer ontspanning en congruentie jij daar kan hebben hoe meer je paard dit zal gaan spiegelen. Stel je wil je paard vragen door die enge hoek te gaan (of langs die blaffende hond, enge koeien, tractor, juryhokje op wedstrijd, noem maar op!): bouw het stapje voor stapje op, vraag je paard iedere keer een klein stukje dichter erlangs en blijf er daarbij dus zelf heel erg erop letten dat je de hele tijd ontspannen door blijft ademen.

2: Gronden

Voel tijdens die oncomfortabele momenten eens de grond (of je stijgbeugel als je rijdt) onder je voeten. En dan niet zomaar, maar echt even heel gericht gronden: voel je hiel, je grote teen, je kleine teentje, het breedste punt onder de bal van je voet. Voel even de wind op je gezicht, ruik de geur van de bomen of van je paard. Hoe gedetailleerder je kan voelen en gronden in het nu, hoe krachtiger.

Ook deze maken we weer even heel erg praktisch: Stel je staat op het punt op wedstijd de ring in te rijden of op die hindernis af te rijden die nu net een stukje hoger staat en je vindt dat toch wel spannend. Door even bewust te gronden kun je weer even terug komen in het hier & nu, in de plaats je zorgen te maken over alle dingen die misschien wel of niet zouden kunnen gebeuren! Zo kun je jouw eigen spanning laten afvloeien en letterlijk even loslaten, waarmee je je paard op dat moment ook helpt om zijn spanning af te laten vloeien!

3: Woorden zijn heel erg krachtig

Dus let op hoe je tegen jezelf praat. Wat goed kan helpen om negatieve gedachten op afstand te houden is een mantra: een kort, krachtig zinnetje wat je steeds blijft herhalen voor jezelf. Het moet iets zijn wat positief is en voor JOU een krachtige betekenis heeft. Een paar voorbeelden: “Ik kan dit” of “Vertrouw op het moment”… Een heel mooi mantra als je paard het even heel erg spannend of moeilijk vindt is ook; “Wat heeft mijn paard nodig op dit moment?” Dit helpt je te blijven kijken naar je paard en hoe jij hem het beste kan helpen in deze spannende of moeilijke situatie en kan je ook heel erg helpen van die negatieve stemmetjes in je hoofd weer in het hier & nu te komen.

Een mantra kan je ook helpen je adem te blijven reguleren omdat je hem steeds herhaalt, en dus je paard te helpen (zie tip 1). Het helpt ook heel erg om jouw intentie helder te maken, en die intentie zal je paard ook weer oppikken!

Dus stap eens uit je comfortzone, en vraag jezelf af; welke baby steps zouden jij en je paard kunnen doen om hieruit te stappen? Probeer de oefeningen eens zodat je kunt oefenen met de best mogelijke gids voor je paard te zijn wanneer je hem buiten zijn comfort zone wil brengen; en laat me weten hoe ze gaan!

Laat me vooral weer weten wat je van deze monsterblog vond! Zijn er dingen die resoneerde bij je? Hoe pas jij crosstraining toe voor je paard én voor jezelf? Ik hoor graag van jullie!